Tussen het heen en weer crossen voor cadeautjes en lekkers voor feestdissen allerhande zijn er de hang-momenten in de zetel voor tv. En dan komen ook de traditionele eindejaarsconférances voorbij.   Dit jaar erg genoten van Michael Van Peel. Vertolkt volgens mij maatschappelijke verontwaardiging, is grappig, heel inhoudelijk en heeft een thema : de oorlog. Een nieuw talent.

Geert Hoste was soms ook grappig. Meest grappig waren zijn Zweedse vertalingen van Vlaamse en Federale ministers. Voorts oogstte hij in  de zaal vooral applaus over grappen over koningshuis en Maggi De Block.

Maar de pianosong van Van Peel bezorgde me rillingen. Die rijen en rijen en rijen en rijen oorlogskruisen. Geert Hoste had het in zijn eindsong over Bart De Wever en telkens hij "buik" zei moest de zaal in de handen kloppen. Wat de zaal ook deed.

Michael Van Peel beklijft. Persoonlijke mening.